Το 2011 ίσως είναι καλύτερο!

Γράφει
ο Γιάννης Κοτόφωλος

...Τα αίτια της κρίσης στην Ελλάδα είναι καθαρά δημοσιονομικά και δεν έχουν καμιά ευθύνη οι εγχώριες τράπεζες, ενώ αντιθέτως στην Ιρλανδία, είναι οι αλόγιστες επενδύσεις των τραπεζών που κόντεψαν να διαλύσουν την οικονομία.

Το 2001 μπορεί- υπό ορισμένες προϋποθέσεις- να είναι καλύτερο από τον χρόνο που αποχαιρετήσαμε, με δεδομένο ότι η διάγνωση και η αντιμετώπιση των προβλημάτων στην Ευρώπη αποκτούν μια πιο ρεαλιστική διάσταση.

Αντιθέτως πριν από ένα χρόνο, οι ευρωπαϊκές πολιτικές ηγεσίες
δεν είχαν συνειδητοποιήσει το βάθος της κρίσης που χτυπούσε τις ευρωπαϊκές οικονομίες, αλλά και τα πραγματικά αίτια που οδήγησαν στη μεγάλη δοκιμασία της Ευρωζώνης.

Όπως επίσης, δεν είχαν διαμορφώσει μια στοιχειώδη πολιτική σκέψη για τον τρόπο που πρέπει να διαχειριστούν όλα αυτά από κοινού.

Απόδειξη είναι ότι το 2010, τα μεγάλα ανά τον κόσμο κερδοσκοπικά συμφέροντα (αυτά που κατ΄ ευφημισμόν ονομάζουμε αγορές), απείλησαν ευθέως τη συνοχή και την αντοχή των ευρωπαϊκών οικονομιών και έως ένα βαθμό ανάγκασαν τις κυβερνήσεις της Ευρώπης να παίξουν με τους όρους τους.

Οι προϋποθέσεις οι οποίες μπορεί να διασφαλίσουν έναν καλύτερο χρόνο για όλους, αρχίζουν από την ψύχραιμη και ολοκληρωμένη διάγνωση, προκειμένου να δοθούν οι σωστές λύσεις και να δημιουργηθούν οι πολιτικές εξόδου από την κρίση, οι μηχανισμοί αποτροπής κινδύνων και σταθερότητας του συστήματος.

Οι πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης, τώρα αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι ο γενικεύσεις είναι λάθος και δεν εξυπηρετούν κανέναν, εκτός από τα επθετικά κερδοσκοπικά κεφάλαια.

Για παράδειγμα, τα αίτια της κρίσης στην Ελλάδα είναι καθαρά δημοσιονομικά και δεν έχουν καμιά ευθύνη οι εγχώριες τράπεζες, ενώ αντιθέτως στην Ιρλανδία, είναι οι αλόγιστες επενδύσεις των τραπεζών που κόντεψαν να διαλύσουν την οικονομία.

Επίσης στην Ισπανία, το πρόβλημα ξεκινάει από τις υπερβολές στα assets και την αγορά ακινήτων, ενώ στην Πορτογαλία δημιουργείται από την αδυναμία της οικονομίας να αναπτυχθεί επί μια δεκαετία.

Στο πλαίσιο αυτό και έξω από τις προφάσεις των ισχυροτέρων μελών περί «καλού» Βορρά και «κακού» Νότου, θα προσθέταμε ειδικότερα ότι οι πολιτικές ηγεσίες θα πρέπει να επικεντρώσουν περισσότερο το 2011 στην αναδιάρθρωση του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Όλο το βάρος φαίνεται να πέφτει στο δημοσιονομικό πρόβλημα, ενώ εξίσου σημαντικό είναι τι ακριβώς γίνεται με τις μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες, πώς αναδιατάσσεται το χρηματοοικονομικό οικοδόμημα για να ξαναπάρει μπροστά στη συνέχεια.

Και αυτό είναι κάτι που αφορά περισσότερο το κεντρικό και βόρειο κομμάτι της Ευρώπης. Η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι το τοπίο δεν έχει ξεκαθαρίσει όσον αφορά τις επενδύσεις τους, αλλά και το μέγεθος των κεφαλαιακών τους ενισχύσεων ή των ενέσεων ρευστότητας που θα χρειαστούν.

Αισιόδοξο είναι, ωστόσο, ότι η ανάγκη μεταρρύθμισης στους κανόνες και τη δομή ελέγχου και παρακολούθησης του συστήματος αποτελεί πλήρη συνείδηση και το 2011 θα εφαρμοστούν τα πρώτα μέτρα.

Προϋπόθεση είναι ακόμη η σωστή αξιοποίηση του πολιτικού αποτελέσματος της τελευταίας Συνόδου των ηγετών της Ε.Ε., για την κοινή αντιμετώπιση των κρίσεων.

Είναι ένα πρώτο βήμα στη μόνη διέξοδο και προοπτική, που είναι η ευρωπαϊκή ενοποίηση σε κάθε περίπτωση.

Εκτίμησή μας είναι ότι και η Γερμανία θα χαλαρώσει την πολιτική της στάση τη νέα χρονιά, προκειμένου να διατηρήσουν την σε ικανοποιητικά επίπεδα την αγοραστική τους δύναμη οι Ευρωπαίοι εταίροι, προς όφελος και των δικών της εξαγωγών.