Ο Πάγκαλος της αλήθειας και οι υποκριτές!

Επειδή γίνεται πολύ κουβέντα για τη φράση του «μαζί τα φάγαμε», νομίζουμε ότι περισσεύει η υποκρισία, τόσο σε πολιτικά κόμματα, όσο και σε μεγάλη μερίδα της κοινωνίας.

Να γιατί.

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία με αφορμή τους πρόσφατους χαρακτηρισμούς του Θεόδωρου Πάγκαλου για τους δημοσίους υπαλλήλους, για

 το «περί μαζί τα φάγαμε» και διάφορες άλλες ευρηματικές ατάκες του.

Το έχουμε ξαναπεί, το έχουμε ξαναγράψει, όσες διαφορές και αν μας χωρίζουν σε ιδεολογικό επίπεδο, ότι ο Θεόδωρος Πάγκαλος είναι η πιο πληθωρική πολιτική προσωπικότητα του τόπου, ίσως ο πιο ευφυής Έλληνας πολιτικός.

Όσα κατά καιρούς εκτοξεύει, είναι βέβαιο ότι αντιπροσωπεύουν μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, πλην εκείνων που τους αφορά.

Αλήθεια, έχει άδικο για τις κατά καιρούς «επιθέσεις» του εναντίον της αριστεράς;

Έχει άδικο για τις καταστροφικές για τον τόπο συντεχνίες;

Έχει άδικο για το κοπριτηλίκι των δημοσίων υπαλλήλων;

Όλοι εμείς, κάπως έτσι δεν χαρακτηρίζουμε τα δεδομένα που θίγει στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις μας;

Το «κακό» με τον Πάγκαλο είναι ότι χρησιμοποιεί τις περισσότερες φορές ακραίες εκφράσεις που δεν συνάδουν με τον δημόσιο διάλογο.

Μα, μήπως συνάδουν με το κοινό καλό της κοινωνίας όσα πράττουν οι βολεμένοι;

Εσχάτως, λοιπόν, ξεσηκώθηκαν μέχρι και οι βουλευτές του ΠαΣοΚ εναντίον του, ενώ φέρεται δυσαρεστημένο και το «Μέγαρο Μαξίμου».

Μάλιστα, υπήρξαν διαρροές προς μερίδα του Τύπου, με αφορμή τον τρόπο που πέρασε τις γιορτές, με στόχο να τον πλήξουν με τη δημιουργία εξωπολιτικών εντυπώσεων. Το ίδιο έγινε και με την υποψηφιότητα της… συζύγου του στις αυτοδιοικητικές εκλογές!

Επιπλέον, ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες λένε ότι του έγιναν συστάσεις, αν δεν του ζητήθηκε ακόμη και…παραίτηση!

Όλοι αυτοί, του καταλογίζουν ότι με τις δηλώσεις του ρίχνει λάδι στη φωτιά, σε μια κοινωνία που βράζει κι ότι ανοίγει κι άλλα μέτωπα.

Μα αλήθεια τι θέλουν; Πολιτικούς άοσμους, άγευστους, άβουλους;

Ο πολιτικός πρέπει να σπάει αυγά για να κάνει ομελέτα.

Τελεία και παύλα!

Κι ο Πάγκαλος είναι τέτοιος.

Όχι μόνο τώρα.

Εκείνος δεν έκανε άνω κάτω την Ευρωπαϊκή Ένωση, ως υπουργός Εξωτερικών και κατάφερε τόσα και τόσα;

Δικό του έργο δεν ήταν το γκρέμισμα της στρατηγικής του «καλού παιδιού»;

Δικό του δεν ήταν το σχέδιο διεθνοποίησης του Κυπριακού που έκανε το νησί ευρωπαϊκή υπόθεση και τελικά το οδήγησε στην Ευρωπαϊκή Ένωση;

Δικό του έργο δεν ήταν τα Μεσογειακά προγράμματα;

Δικό του έργο δεν ήταν η αρχή για την αντικατάσταση του Ανδρέα Παπανδρέου από την κυβέρνηση, την οποία δεν μπορούσε όχι μόνο να κατευθύνει αλλά και να ελέγξει, λόγω της ασθένειάς του; Τότε δεν είχε καταλυθεί ένα ολόκληρο κράτος από…καφετζούδες, ξεματιάστρες και λοιπά περιθωριακά στοιχεία κι ο Πάγκαλος…όρθωσε το ανάστημά του και χαρακτηρίστηκε…πατροκτόνος, όταν οι άλλοι ποιούσαν τη νήσσα;

Φυσικά, μέσα σε μια πολύχρονη πολιτική πορεία, υπάρχουν και οι γκρίζες ζώνες.

Ποιος πολιτικός, όμως, δεν έχει τέτοιες στην πολιτική του διαδρομή;

Εδώ έχουν τα μεγαθήρια της ελληνικής ιστορίας, ο Βενιζέλος και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής…

Του καταλογίστηκαν τα Ίμια και η υπόθεση Οτσαλάν.

Προς το παρόν, όμως, για την πρώτη υπόθεση δεν μπορούμε να ξέρουμε πρόσωπα και πράγματα που θα τα αποτυπώσει νηφάλια η ιστορία, ενώ για την δεύτερη ευθύνονται οι…Ελληναράδες υπερπατριώτες του βαθέως ΠαΣοΚ. Εκείνος, όμως, που είχε την πολιτική ευθύνη, μάλλον λειτούργησε ρεαλιστικά...

Όμως, επειδή γίνεται πολύ κουβέντα για τη φράση του «μαζί τα φάγαμε», νομίζουμε ότι περισσεύει η υποκρισία, τόσο σε πολιτικά κόμματα, όσο και σε μεγάλη μερίδα της κοινωνίας.

Να γιατί.

Με το χέρι στην καρδιά, ας απαντήσει ο αναγνώστης τούτου του άρθρου.

-         Υπάρχει Έλληνας που να έχει δηλώσει στα συμβόλαια την πραγματική τιμή αγοραπωλησίας ή γονικής παροχής ακινήτου;

-         Υπάρχει Έλληνας που είναι ελεύθερος επαγγελματίας και δηλώνει όλα του τα εισοδήματα στην εφορία;

-         Υπάρχει Έλληνας αγρότης, που να μην έχει δηλώσει πλασματική παραγωγή για να πάρει περισσότερες επιδοτήσεις;

-         Υπάρχει Έλληνας δημόσιος υπάλληλος που δεν έχει εισπράξει – επί δεκαετίες- πλασματικές υπερωρίες και εκτός έδρας;

-         Υπάρχει Έλληνας που να μη χαρακτήρισε… δίκαιη ανταμοιβή των αγροτών τα 500 εκατομμύρια που έλαβαν από τον υπουργό Σωτήρη Χατζηγάκη, τη στιγμή που η οικονομία (2009) ήταν σε απόλυτο τέλμα κι εκείνοι έκλειναν τους δρόμους;

-         Υπάρχει Έλληνας που να μην επικρότησε τα αλόγιστα αιτήματα συντεχνιών;

-         Υπάρχει Έλληνας που να μην επικρότησε την αλόγιστη πολιτική με την ίδρυση Πανεπιστημίων και ΤΕΙ σε κάθε πλαγιά και ραχούλα του τόπου, ύστερα από κάθε «δίκαιο αίτημα» κάθε τοπικής κοινωνίας, με αποτέλεσμα… επενδύσεις στο βρόντο και…ανάπτυξη σε τοπικά εισοδήματα σε…γκαρσονιέρες, καφετέριες κλπ;

-         Υπάρχει Έλληνας, που να αποδοκίμασε ποτέ τη σπατάλη και την υπερδιόγκωση του δημοσίου τομέα;

-         Υπάρχει Έλληνας, που να γκρίνιαξε για τον απύθμενο δανεισμό του κράτους, για τη συντήρηση του δημόσιου τομέα;

-         Υπάρχει Έλληνας, που δεν ανέχθηκε το πελατειακό κράτος, το οποίο δεν δημιούργησαν μόνο οι πάτρωνες, αλλά και οι…πελάτες;

-         Υπάρχει Έλληνας, που να αντιστάθηκε στο κράτος που όλοι μαζί φτιάξαμε και στο οποίο όποιος μπορούσε και προλάβαινε, έπαιρνε; Είτε κλείνοντας τους δρόμους, είτε λαδώνοντας πολιτικούς και δημοσίους υπαλλήλους…

-         Υπάρχει Έλληνας, που να κατήγγειλε την αφιονισμένη κομμουνιστική λογική του κράτους; Εδώ ανεχόμαστε και ψηφίζουμε τον μεγάλο ηγέτη Αλέξη που από τη μια καταγγέλλει το πελατειακό κράτος κι από την άλλη…προτείνει 100.000 διορισμούς στο δημόσιο για να…αντιμετωπιστεί η κρίση!

Αν κάποιος αναγνώστης, πει ότι «εγώ δεν ανήκω σε καμιά από αυτές τις κατηγορίες Ελλήνων κι αν δεν έχει ΚΑΝΕΝΑΝ στο στενό οικογενειακό ή κοινωνικό του περιβάλλον, τότε αποτελεί την μειοψηφία που επιβεβαιώνει τον κανόνα του «μαζί τα φάγαμε» που είπε ο Πάγκαλος.