«Κλειστό» επάγγελμα είναι αυτό του Εκδοροσφαγέα! Γιατί;
«Κλειστό» επάγγελμα είναι αυτό του Εκμεταλλευτή θαλασσίου ταξί! Γιατί;
«Κλειστό» επάγγελμα είναι αυτό του Φορτοεκφορτωτή ξηράς στα λιμάνια! Γιατί;
Μια πρόσφατη μελέτη του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών, καταλήγει με το βασικό συμπέρασμα ότι από το άνοιγμα των «κλειστών» επαγγελμάτων, θα προκύψει αύξηση του εθνικού εισοδήματος που
υπερβαίνει το 10%.
Στην ίδια μελέτη, καταδεικνύεται ότι στην Ελλάδα το μέσο ποσοστό κέρδους στον τομέα των «κλειστών» επαγγελμάτων, είναι κατά 15% υψηλότερο σε σχέση με την Ευρωζώνη και τα αντίστοιχα επαγγέλματα.
Μόνο με αυτά τα στοιχεία, αποδεικνύεται ότι είναι αναγκαία η διαρθρωτική αλλαγή στην οικονομία μας, με το άνοιγμα των συγκεκριμένων επαγγελμάτων.
Μια ματιά στον πίνακα των «κλειστών» επαγγελμάτων, δείχνει το τραγελαφικό της υπάρχουσας κατάστασης.
Εκτός των ήδη γνωστών επαγγελμάτων του δικηγόρου, του συμβολαιογράφου, του αρχιτέκτονα, του πολιτικού μηχανικού και του φαρμακοποιού, υπάρχει ένας ολόκληρος πίνακας που προκαλεί απορίες, αν όχι χλευασμό για την Ελλάδα που φτιάξαμε.
«Κλειστό» επάγγελμα είναι αυτό του Γεωπόνου! Γιατί;
«Κλειστό» επάγγελμα είναι αυτό του Γεωλόγου! Γιατί;
«Κλειστό» επάγγελμα είναι αυτό του Κτηνιάτρου! Γιατί;
«Κλειστό» επάγγελμα είναι αυτό του Εκδοροσφαγέα! Γιατί;
«Κλειστό» επάγγελμα είναι αυτό του Εκμεταλλευτή θαλασσίου ταξί! Γιατί;
«Κλειστό» επάγγελμα είναι αυτό του Φορτοεκφορτωτή ξηράς στα λιμάνια! Γιατί;
«Κλειστό» επάγγελμα είναι αυτό του Συντηρητή Έργων Τέχνης! Γιατί;
«Κλειστό» επάγγελμα είναι αυτό του Αρτοποιού! Γιατί;
«Κλειστό» επάγγελμα είναι αυτό του Βενζινά! Γιατί;
«Κλειστό» επάγγελμα είναι αυτό του Διανομέα Τύπου! Γιατί;
«Κλειστό» επάγγελμα είναι αυτό του Ψυκτικού! Του Υδραυλικού! Του κρεοπώλη! Του διευθυντή Ωδείου!
Βλέπουμε, δηλαδή, ότι σε τεράστια τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, επί δεκάδες χρόνια έχει επικρατήσει η συντεχνιακή λογική που εν πολλοίς καταπιέζει τόσο την ελληνική οικονομία, όσο και την ίδια την έννοια της δημοκρατίας και των ίσων ευκαιριών.
Είναι χαρακτηριστικό της προστασίας που παρέχει ο σημερινός νόμος σε κάποια «κλειστά» επαγγέλματα», ότι ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ σε καθηγητές δραματικών σχολών, να διαμένουν σε απόσταση μεγαλύτερη των 40 χιλιομέτρων , από τις σχολές στις οποίες διδάσκουν!
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να ανοίξει κάποιος δυο Σχολές Χορού!
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ σε πολλούς επαγγελματίες να δρουν σε κοντινή απόσταση!
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ σε πολλούς επαγγελματίες να ασκούν τις δραστηριότητές τους σε άλλη περιοχή της Ελλάδας, εκτός από τον τόπο που αναγράφει η…άδεια τους!
Μπορεί οι συντεχνίες, μέχρι τώρα, να προστατεύουν τη δουλειά τους, αλλά ταυτοχρόνως εμποδίζουν την είσοδο στην αγορά κάποιων άλλων.
Να πούμε και κάτι άλλο;
Μέχρι πριν κάποια χρόνια, αν κάποιος είχε ανάγκη μια ασπιρίνη ή ένα Καλμόλ, μπορούσε να τα αγοράζει από τα περίπτερα.
Σήμερα, αυτό απαγορεύεται και όσοι τα πωλούν παρανομούν!
Σήμερα, πρέπει να κάποιος που έχει ανάγκη ασπιρίνης, να ψάξει να βρει φαρμακείο και να πληρώσει 23.4% ποσοστό κέρδους του φαρμακοποιού.
Χώρια που, αν είναι Σάββατο, πρέπει να γυρίζει εδώ κι εκεί για να βρει ανοιχτό φαρμακείο.
Επί τη ευκαιρία. Γιατί τα φαρμακεία είναι κλειστά τα Σάββατα;
Φυσικά, δεν αρνούμαστε στον κάθε φαρμακοποιό να ανοίγει και να κλείνει το μαγαζί του όποτε θέλει.
Αρνούμαστε, όμως, να δεχθούμε τη συντεχνιακή τους λογική που ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ στους καταναλωτές να εξυπηρετούνται κι από αλλού, αντί να ψάχνουν εφημερεύον ή διανυκτερεύον φαρμακείο.
Σε όλη την Ευρώπη, τα σούπερ μάρκετ έχουν τμήματα φαρμακείου, με την προϋπόθεση να εργάζονται σε αυτά φαρμακοποιοί.
Εμείς δεν μπορούμε να το πράξουμε, γιατί οι δικοί μας φαρμακοποιοί το ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ.
ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ, δηλαδή, σε χιλιάδες νέους επιστήμονες να δουλέψουν, ενώ γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους καταναλωτές.
Εκτός αυτών, πρέπει να πούμε και κάτι άλλο.
Ακούσαμε προσφάτως, τον πρόεδρο των φαρμακοποιών Κώστα Λουράντο να δηλώνει ότι είναι απαράδεκτη η κατάργηση της κληρονομικότητας της άδειας φαρμακείου, «διότι αυτό πράττουν και οι δικηγόροι κι όλοι οι επιστήμονες».
Όχι μόνο οι επιστήμονες, θα προσθέσουμε εμείς.
Κι ο μανάβης μπορεί να αφήσει το μανάβικο στο παιδί του.
Κι ο τσαγκάρης.
Κι ο καφετζής. Μόνο που το μανάβικο, τα τσαγκαράδικο ή το καφενείο μπορεί κάποιος να το ανοίξει όπου θέλει.
Φαρμακείο, όμως, δεν μπορεί να ανοίξει αν δεν είναι γόνος φαρμακοποιού ή δεν έχει χρήματα για να αγοράσει κάποια άδεια συνταξιοδοτούμενου.
Σήμερα, λοιπόν, είναι αναγκαία η απελευθέρωση των «κλειστών» επαγγελμάτων. Αλλά, βλέπουμε την κυβέρνηση διστακτική μπροστά στο μέτωπο των συντεχνιών. Και δη των ισχυρών.
Πολύ σωστά δε, ο Πάσχος Μανδραβέλης σε άρθρο του στην «Καθημερινή», υπενθυμίζει τη ρήση του σημαντικού Βρετανού πολιτικού Ντέϊβιντ Λόιντ Τζορτζ:
«Μη φοβάσαι να κάνεις ένα μεγάλο βήμα όταν χρειάζεται. Δεν μπορείς να διασχίσεις ένα χάσμα με δυο μικρά βηματάκια».
Η κυβέρνηση, λοιπόν, επιχειρεί να διασχίσει το χάσμα… ακίνητη!
Είναι ξεκάθαρο, ότι αν θέλουμε ανάπτυξη, αν θέλουμε οικονομίες στα ασφαλιστικά ταμεία, αν θέλουμε να ξεφύγουμε από τη συντεχνιακή λογική που ωφελεί τους λίγους, πρέπει να σπάσουμε αυγά και να κάνουμε το μεγάλο βήμα.
Σε τελική ανάλυση, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι πληρώνουν το τίμημα της σταθεροποίησης.
Οφείλουν, λοιπόν, να πληρώσουν και οι συντεχνιακές ομάδες το τίμημα για την πολυαναμενόμενη ανάπτυξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.