Μονόδρομος οι νόμιμες διαδικασίες!

Παρ’ ότι η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι οι λύσεις δεν περιέχουν εν θερμώ αντιδράσεις, ούτε λογικές αυτοδικίας.

Ζήτησε συγγνώμη –λέει- ο Πόλντο για όσα είπε στα εμετικά επεισόδια που δημιούργησαν ο ίδιος και οι όμοιοί του.

Κι άρχισε η…αποθέωση από τους «αντικειμενικούς» των «αντικειμενικών» φύλλων που πρωτοσελιδιάζονται αναλόγως με το που φυσά ο άνεμος.

Ένας ένας

 ρε χαλβαδόμαγκες.

Μη σπρώχνετε για την …αποθέωση του Πόλντο.

Όχι τίποτα άλλο, αλλά μπορεί νάχουμε κανένα ατύχημα από τη φούρια των μπράβων! Μη σπρώχνεστε, θα προλάβετε…Όλοι!

Κι ο Γιώργαρος ο Χελάκης κι ο Μπάμπακλας ο Χριστόγλου κι ο Θέμος κι ο Πουλόπουλος κι όλοι οι άλλοι αντικειμενικοί ερυθρόλευκοι.

Μη σπρώχνεστε, θα υποβάλλετε όλοι τα σέβη σας στον άνθρωπο που ξεκίνησε τον μεγάλο, τον τιτάνιο, τον μαραθώνιο αγώνα για την εξυγίανση του ποδοσφαίρου μας, αφού…αναγνώρισε το λάθος του…

 Και μετά, το στρίμωγμα, μετά τα σέβη, κάνετε και κανένα κήρυγμα περί δημοκρατίας, αριστεράς, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ…

Όλοι λοιπόν, με μια φωνή απένειμαν τα εύσημα στον Πόλντο, επειδή αναγνώρισε το λάθος του.

Ποιο λάθος;

Για τις δηλώσεις που έκανε πάνω στη φούρια της στιγμής και χωρίς να έχει πλήρη εικόνα.

Αυτό μόνο και τίποτε άλλο.

Ούτε καν τη λέξη «συγνώμη» δεν είχε τη γενναιότητα να εκστομίσει. Μόνο ότι «αναγνώρισε το λάθος του». Ποιο λάθος; Που είπε αυτά που είπε. Όχι ότι έκανε αυτά που έκανε ή όλα όσα άφησε να γίνουν.

Τα πράγματα, επί της ουσίας είναι ξεκάθαρα.

Το σπυρί γέμισε και ήλθε η ώρα να σπάσει.

Να μπει νυστέρι για να το βγάλει από τη ρίζα του και όχι μέικ απ μόνο και μόνο για να το καλύψει, μπας και οι αφελείς πιστέψουν πως αφού δεν φαίνεται, παύει και να υπάρχει.

Κι όπως λέει κι ο Χρήστος Κοντός στο blog του, η λύση πρέπει υποχρεωτικά να δοθεί σε θεσμικό επίπεδο.

Είναι μονόδρομος αυτό.

Με τα χέρια πάνω στο τραπέζι και με τον καθένα να αναλαμβάνει τις ευθύνες του και τις συνέπειες των πράξεών του. Όροι και κανόνες υπάρχουν, δεν χρειάζονται άλλοι. Το μόνο που χρειάζεται είναι η βούληση να εφαρμοστούν - κι αυτό είναι ευθύνη όλων.

Οποιαδήποτε άλλη διαδικασία θα αποδειχθεί επικίνδυνη και αδιέξοδη. Ίσως φανεί πως θα αποφορτίσει για λίγο την πίεση στην αρχή, αλλά πολύ σύντομα θα οδηγήσει τα πράγματα εκεί που βρίσκονται τώρα. Στην άκρη ενός πολύ σκοτεινού τούνελ, με το επόμενο βήμα να είναι στο κενό.

Έχει ξεφύγει η κατάσταση και έχει μπερδευτεί πάρα πολύ η ιστορία, για να λυθεί με ένα ραντεβουδάκι μεταξύ Πόλντο και Γόντικα. Με άλλα λόγια να αγαπιόμαστε και κούφιες δεσμεύσεις που ανά πάσα στιγμή θα σπάσουν. Και ποιος μπορεί να σπάσει ένα υποτιθέμενο μορατόριουμ; Έλα ντε, ποιος; Ο γνωστός, γιατί πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούι. Και χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει. Την απάντηση την έχουμε όλοι μας πρόχειρη στο μυαλό μας.

Όλο αυτό το σκηνικό της ντροπής αποδεικνύεται ο καταλύτης που μπορεί να φέρει την έκρηξη και την κάθαρση. Ποτέ άλλοτε δεν θυμάμαι τέτοιο σοκ. Ούτε καν στη Ριζούπολη. Αυτή η ευκαιρία δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πάει χαμένη. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να πάει την ιστορία μέχρι το τέρμα. Να τραβήξει γροθιά στο μαχαίρι και να μην κάνει ούτε ένα βήμα πίσω. Να προκαλέσει με τη στάση του την έκρηξη, χωρίς συμβιβασμούς και πισωγυρίσματα.

Προσοχή όμως: μόνο μέσα από τους θεσμούς και τις νόμιμες διαδικασίες. Το ξέρω ότι ο πολύς ο κόσμος παραμένει δύσπιστος, γιατί τα μάτια όλων μας έχουν δει πάρα πολλά όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Μόνο ο σωστός και καθαρός, αυτός που είναι ευθεία. Δεν μπορεί από μόνος ο Παναθηναϊκός να λύσει το πρόβλημα. Μπορεί όμως με τη στάση του να προκαλέσει τη λύση του.

Οι καιροί είναι δύσκολοι και πολύ επικίνδυνοι. Η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. Βλέπω γύρω μου κόσμο τρελαμένο. Όχι τίποτα παιδάκια που βράζει το αίμα τους και έχουν το ζωνάρι τους λυμένο, έτοιμα μονίμως για καβγά. Μιλάμε για ανθρώπους απ' αυτούς που λέμε «πέραν πάσης υποψίας». Τόσο σαλταρισμένους που δεν το έχουν σε τίποτα να σκύψουν και να πάρουν την πέτρα στο χέρι.

Η κατάσταση θυμίζει απασφαλισμένη χειροβομβίδα. Το ένα περιστατικό διαδέχεται το άλλο. Δεν θέλει και πολύ για να έχουμε τα χειρότερα. Γι' αυτό ακριβώς όλα πρέπει να γίνουν μόνο μέσα από τα θεσμικά όργανα. Χωρίς άλλες εν θερμώ αντιδράσεις και χωρίς τη λογική της αυτοδικίας.

Η αντίδραση του κόσμου προκαλεί τις εξελίξεις και τις επιταχύνει.

Ως εκεί όμως και μη παρέκει.

 Έχουμε θρηνήσει νεκρό, μην το ξεχνάμε. Κι αν δεν αρκεί αυτό, να θυμάστε ότι δεν ανοίγει μόνο το κεφάλι του άλλου. Μπορεί να ανοίξει και το δικό μας, έτσι και πάμε να το χώσουμε σε λάθος μέρη.

Ο κόσμος αυτό που έπρεπε να κάνει, το έκανε. Η σπίθα του προκάλεσε την αντίδραση και τις εξελίξεις. Αυτό αρκεί. Το νερό μπήκε στ' αυλάκι και θα πάρει το δρόμο του. Το σωστό δρόμο όμως, μέσα από τη νομιμότητα και όχι την αναρχία.