Οι τρόφιμοι της εύνοιας!

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα που ήταν στην Ελλάδα η τρόϊκα, γιγαντώθηκαν οι φήμες ότι…ζητείται η κατάργηση του 13^ου και 14^ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα.

Οι φήμες, ήταν έντονα συνδεδεμένες με όσα διέρρεαν «πληροφορημένες» πηγές του Μεγάρου Μαξίμου, ότι …πάμε για εκλογές. Κι ότι

 μετά, θα… ανακοινωθεί η προαναφερόμενη κατάργηση των ανωτέρω μισθών!

Η κοινή λογική λέει ότι ούτε ζήτημα πρόωρων εκλογών υπάρχει, ούτε θέμα κατάργησης του 13^ου και 14^ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα.

Οι εκλογές δεν εξυπηρετούν κανέναν, πέραν των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων των κομμάτων. Πέραν του ότι θα στοιχίσουν περισσότερο από 1 δις ευρώ (ποσό δυσθεώρητο για τα σημερινά οικονομικά δεδομένα), επ’ ουδενί η αυστηρή εποπτεία της τρόϊκας θα επέτρεπε να αποσταθεροποιηθεί η επιχείρηση αποκατάστασης των ελληνικών οικονομικών πραγμάτων.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχει έστω και ένας νοήμων άνθρωπος που να πιστεύει ότι οι στρεβλώσεις της ελληνικής οικονομίας οφείλονται στον 13^ο και 14^ο μισθό του ιδιωτικού τομέα;

Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει αφού τόσο οι επιχειρηματικοί φορείς, όσο και η τρόϊκα, δεν έχουν βάλει τέτοιο ζήτημα.

Γνωρίζουν, ότι η συνεχής απώλεια ανταγωνιστικότητας οφείλεται, πέραν του κοστοβόρου και πολυδαίδαλου δημόσιου τομέα,  σε εκείνη την επιχειρηματικότητα που συνδέθηκε με το κράτος και αρνήθηκε επί δεκαετίες κάθε μορφής εκσυγχρονισμό και τήρηση κανόνων.

Ποιος λοιπόν ωφελείται από την έρπουσα φημολογία;

Είναι δεδομένο ότι όλα αυτά, μάλλον είναι διαρροές κάποιων για διαφορετικούς λόγους.

Το μεν Μέγαρο Μαξίμου, με την απειλή των εκλογών και μάλιστα με λίστα, επιχειρεί να «μαντρώσει» υπουργούς και βουλευτές του.

Οι δε λεγόμενοι κοινωνικοί εταίροι (δηλαδή αργόσμισθοι συνδικαλιστές του δημοσίου), επιχειρούν να δημιουργούν μεγαλύτερη ανασφάλεια και αναστάτωση στην ελληνική κοινωνία, με προφανή στόχο την δική τους επιβίωση, μέσω ψεύτικων «πηροφοριών» και φημών.

Είναι παλιά αριστερίστικη τακτική, στην οποία έχει προσχωρήσει και μερίδα της Νέας Δημοκρατίας.

Είναι ξεκάθαρο ότι έχουν βγει στα κεραμίδια, οι επαναστατημένοι τρόφιμοι κάθε είδους εύνοιας.

Εκείνοι που τα «έφαγαν μαζί» με τους προστάτες του πελατειακού συστήματος.

Επιδιώκουν αναστάτωση.

Είναι σαφές.

Όταν ξεκίνησαν οι μεταρρυθμίσεις, νόμισαν ότι θα ήταν περιορισμένες και θα αφορούσαν τους…από κάτω, δηλαδή τη μισθωτή εργασία, ενώ εκείνοι θα έμεναν αλώβητοι.

Νόμισαν ότι δεν θα θιγόταν η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα που δημιούργησε το ΠαΣοΚ, δεν θα άνοιγαν τα υπερπρονομιούχα κλειστά επαγγέλματα, νόμισαν ότι δεν θ’ αλλάξει τίποτα, ούτε καν οι υπερχρεωμένες και εν πολλοίς παρασιτικές ΔΕΚΟ.

Όταν, όμως, αντελήφθησαν ότι η ασυλία του κοινωνικού παρασιτισμού τους και τα ανέντιμα (απέναντι στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο) προνόμιά τους τελειώνουν, τότε άρχισε η…επανάσταση.

Δεν είναι τυχαίο, ότι οι σκληρές συγκρούσεις, διεξάγονται στο πεδίο των απίστευτα ελλειμματικών μέσων μαζικής μεταφοράς και σ’ αυτό της περίθαλψης.

Στο πρώτο, έχει βρει στέγη, εδώ και δεκαετίες το πιο σκληρό κρατικοδίαιτο κομμάτι των κομματόσκυλων.

Στο δεύτερο, οι συντεχνίες της χλιδάτης παραοικονομίας, που τροφοδοτείται και από τη συνεχή ληστεία των Ταμείων, των ασφαλισμένων και εν γένει των φορολογουμένων.

Οι τρόφιμοι της εύνοιας, αντιδρούν σε κάθε επιχειρούμενη αλλαγή της κατάστασης.

Φαρμακοποιοί και γιατροί βγήκαν στα κεραμίδια και δίκην αριστερών του αισχίστου είδους, έκαναν ακόμη και…καταλήψεις.

Δηλώσεις επί δηλώσεων, απειλές, νταηλίκι λαχαναγοράς και επί της ουσίας το απόλυτο μηδέν.

Κανένας δεν κατάλαβε τι ζητούσαν.  

Κι είναι ιδιαιτέρως οξύμωρο να βλέπει κανείς, ως μπροστάρηδες αυτής της κατάστασης, στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως ο δήμαρχος Αμαρουσίου Γιώργος Πατούλης κι η πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Πειραιά και υποψήφια βουλευτής της Ν.Δ, στη Β΄ Πειραιά, Βαρβάρα Ανεμοδουρά….

Όμως, είναι πλέον ξεκάθαρο και απολύτως υποκριτικό.

Ουδείς ενδιαφέρεται για τους χιλιάδες απολυμένους του ιδιωτικού τομέα.

Ουδείς ενδιαφέρεται για τους χαμηλοσυνταξιούχους που υποφέρουν.

Ουδείς ενδιαφέρεται για τους πολίτες - «ομήρους» του δημοσίου τομέα.

Ουδείς ενδιαφέρεται για εκείνους από τους οποίους ζητείται φακελάκι για να τύχουν αξιοπρεπούς περίθαλψης.

Φωνάζουν κι έχουν την ανοχή των ΜΜΕ, εκείνοι που ήταν επί δεκαετίες ζούσαν παρασιτικά.

Φωνάζουν εκείνοι, οι μεγάλοι ευνοημένοι του χρεοκοπημένου οικονομικού μοντέλου, οι συνδαιτυμόνες του άδικου, σπάταλου και διαφθαρμένου κράτους.

Φωνάζουν εκείνοι που ξέρουν ότι η ήττα τους είναι θέμα χρόνου…